Yazmak…

YAKUP İNCEGÜL

E-Posta : yakupincegul@hotmail.com

 Gazete sütunlarında okuyucunun en fazla merak edip rağbet ettiği, gözleriyle ısrarla aradığı bölümler, köşe yazılarıdır. Eskilerin tabiriyle “ sehl- i mümteni” dediği gibi; dışarıdan bakılınca kolay görünen, ancak iş kaleme dökülmeye başladığında içinden çıkılmaz hal alan köşe yazısı, okuyucuyla yazar arasında bir duygu bağıdır.

Her yazı; yitirilmiş umutların ilacı, kelimeler dünyasından yüreğe akan bir çağıltıdır. Yazarının kendi rengine büründürdüğü, iç dünyasının kapılarını aralayıp çizgilerini yansıttığı, düşünce ufkunun boyutlarını derinleştirdiği köşe yazısı, okuyucuyla bütünleşir ve geleceğe güzel bir hatıra bırakır.

Yerel gazetelerde bu işi yürütmek, ateşten gömlek giymekle özdeştir. Ama yine de bu uğraşın okuyucuyla dertleşip hasbıhal etmek gibi bir lüksü var.

Kimi zaman yazdıklarınız karşısında şaşkınlık duyanlar olur. Kimi zaman, yazmanın bir yaşı varmış gibi sizden beklenilmez döktüğünüz sözcükler… Oysa yazmak yürek işidir, yüreğiyle dertleşebiliyorsa insan işte o zaman dökülüverir sözcükler… Yüreğin yaşı yoktur onun için. Yürek ki, kimi zaman hüznü, kimi zaman sevinci taşıyacak kadar güçlüdür. Yüreğin de bir rengi vardır çünkü. Ondandır yazmakla yürek arasında gidiş gelişler…

Her renkten çiçeğin filizlenip boy attığı gönül iklimimizin çiçeğidir yazdıklarımız… Bazen kışı soluklar bazen baharı soluklar. Düşünceler, ince ince nakış ve motifler misali işlenerek okuyucusuyla buluşur. Her yazı, geleceğe ve umuda yollanmış bir mektuptur. Okuyucusuyla kavuşacağı kavuşma anını bekler.

Birçoğunu tenzih ediyorum ama yaşamı boyunca okuduğu kaynaklar bir elin parmaklarını geçmeyen ama yazmak konusunda ahkam kesen sözüm ona okuyucular ve yazarlar olsa da; yazarlık ne mekteplerde okutulan bir meslek, ne de sokak ortalarında öğrenilen bir uğraştır. Onu büsbütün emellerden uzak bir mevkide tutmalıdır insan.

Yazmak insan olmanın onuru, insani bir duruş sergilemenin adıdır. Kendinin nerede, nasıl durduğunu görmek için yazar insan. Nasılsa gören görür, bilen bilir; öyle değil mi?